Himalayazout, uit Punjab
Allereerst Himalayazout. Heb je ook altijd al willen weten hoe het nou kan dat er zout uit de bergen komt? Zout zit toch in de zee? Hoe komt het dan in de Himalaya terecht? Voordat ik dat ga verklappen eerst nog even dit, Himalayazout wordt gewonnen uit zoutmijnen in Punjab, Pakistan. Eerlijkheidshalve moet dan ook vermeld worden dat de naam Himalayazout enigszins verwarrend kan zijn. Punjab ligt namelijk niet in het Himalayagebergte. Desalniettemin komt het zout wel uit de bodem en is er in de verste verte geen zee te bekennen. Tegenwoordig.
Toch uit de zee
Ooit was dat anders, 500 miljoen jaar geleden was er in dat gebied wel zee. Die zee is met de tijd opgedroogd, het zout is bij dat proces in de bodem achtergebleven. In de zoutmijnen in Punjab wordt het uit de bodem gehakt en daarvandaan vindt het uiteindelijk de weg naar onze gerechten.
Roze zout
De kleur roze komt een beetje esoterisch over, past goed bij de naam. Er is echter een heel natuurlijke verklaring voor, dezelfde bodem waar het zout in zit bevat ijzer. Het ijzer geeft de roze kleur aan de zoutkorrels. Het is daarmee dan ook een ijzerhoudend zout. Over de werkelijke voedingswaarde zijn de onderzoeken het niet eens. Dan weer worden er 84 verschillende mineralen in het roze zout gevonden, dan weer zou het voornamelijk uit kalium en natrium bestaan. Een beetje onduidelijk? Wat in ieder geval als een paal boven water staat, is dat het meer mineralen bevat dan het gemiddelde tafel- of keukenzout of geraffineerde zeezout.
Keltisch zout
Dan het Keltisch zeezout. Dit zout wordt gewonnen uit de zee op ambachtelijke, Keltische wijze. Dit gebeurt in de Guérandestreek in Bretagne, Frankrijk. De zoutboeren leggen een kanalenstelsel aan, dichtbij de zee, waar het water doorheen kan stromen naar ondiepe bassins. Het water wordt vervolgens door verschillende bassins geleid om uiteindelijk in het laatste bassin op te drogen tot zout. Het hele proces neemt zo’n twee weken in beslag en wordt allemaal met de hand gedaan. Het gebeurt vandaag de dag nog steeds op dezelfde manier als de Kelten dat 2000 jaar geleden al deden.
Grijs zout
De grijzige kleur heeft ook in dit geval te maken met de bodem. Maar dan de bodem waar het zout op droogt. Deze bodem bevat veel klei en die klei geeft de grijzige kleur aan het zout. Over de voedingswaarde van dit zout zijn de meeste onderzoeken het wel eens. Het is een zout dat zeer rijk is aan mineralen en dat ook nog eens in heel mooie verhoudingen. De smaak is lekker ziltig en krachtig. Een echte aanrader dus.
Steenzout
Tot slot steenzout, ons gewone keukenzout. Het wordt gewonnen in gebieden waar ooit zee was en zoutvelden in de grond zitten. Ook in Nederland, maar de bekendste plek is toch wel Salzburg, Oostenrijk. Daar zit zoveel zout in de grond dat ze er zelfs een plaats en een streek naar hebben vernoemd.
Dit zout wordt op een andere manier gewonnen dan het Himalayazout, dat in feite ook steenzout is. Het bevindt zich in lagen in de bodem. Er worden buizen aangelegd tot aan die lagen. Door die buizen wordt warm water gepompt. Het zout lost daardoor op en kan als pekelwater omhoog worden gepompt. Eenmaal aan het oppervlak laten ze het water weer indrogen en blijft het zout achter. Zo wordt ons keukenzout gewonnen. Dit is geraffineerd zout omdat het bij de winning gespoeld en verwarmd wordt en bevat daardoor vrijwel geen mineralen meer. Echter nog wel veel natrium. Het is zodoende een zout om voorzichtig mee om te gaan.
Kies voor zout met mineralen
Zout is voor ons een bron van natrium, kalium, jodium en andere mineralen. Een noodzakelijk goedje? In ieder geval een heel mooie en lekkere manier om je broodnodige mineralen aan te vullen. Echter ook een bron van zorg voor degene onder ons met een hoge bloeddruk. Wat voor zout je ook gebruikt, gebruik het met mate en kies voor een variant die ongeraffineerd is en alle mineralen nog in zich draagt.
