De drogist en de schillenboer

Paard (of hond) en wagen

De schillenboer had een wagen en die werd getrokken door een paard. Tenminste, als de schillenboer daar geld voor had. Het kon ook zijn dat hij een hondenkar bezat. Dan werd de hond niet voor de kar gespannen, maar eronder. En ja, ook een handkar was niet uitgesloten. Dan moest de schillenboer, óf de voddenman, zelf sleuren aan zo’n kar. Dus de meest fortuinlijke schillenboer had een paard én een wagen. Zo’n stevig gebouwd beest met oogkleppen voor zodat het dier niet te veel visuele prikkels kreeg. Een paard is van nature een vluchtdier en zo’n gevaarte zal maar op hol slaan zeg.

Oude recepten in een schriftje

Het valt te begrijpen dat een dier dat nodig is om je beroep mee uit te oefenen vooral fit moest zijn. Dus al bij beginnende klachten reed de schillenboer naar Van der Pigge. De drogist deed zijn best om voor de genoemde klacht een passend kruidenmengsel te maken. Of dat nou voor het paard van de schillenboer was of voor de hond van de voddenman. Die recepten zijn bewaard gebleven, in een schriftje. Van vader op (schoon)zoon werd die kennis in dat schriftje doorgegeven.

Kruidenmengsels

In de jaren ’90 van de vorige eeuw bedachten ze bij Van der Pigge dat het weleens een goed idee zou kunnen zijn om meer met die recepten te gaan doen. De kruidenmengsels werden gemaakt, in emmertjes, zakken of potten voorverpakt, etiket erop en gáán. Vanwege de claimsverordening, waarin is vastgelegd welke uitingen over gezondheidsproducten wel of niet zijn toegelaten, moesten er diverse namen worden veranderd die van oudsher aan de producten verbonden waren.

Tincturen

Ook bleek dat paarden wel, maar honden weer niet, makkelijk kruidenmengsel aten. Dat betekende een aanpassing aan de toedieningsvorm. Van kruidenmengsels naar poeders totdat het uiteindelijk tincturen werden. En tincturen kunnen gewoon over het voer worden gedruppeld, dus ook honden en zelfs katten konden worden geholpen.

Dierdrogist

Er werd contact gezocht met een dierenarts die zich bezighield met de verhoudingen van de kruiden en met de dosering. En er werd een naam bedacht voor deze serie voor dieren: A.J. van der Pigge – Dierdrogist. En wat gebeurde er? Telefoontjes van klanten die vroegen of er duiven, muizen, slangen (welja) werden verkocht bij de drogisterij. Dat was een vreemde gewaarwording. Maar de naam ‘Dierdrogist’ bleek verantwoordelijk voor deze verwarring. Want bij een dierdrogist koop je… dieren. Natuurlijk.

De Groene Os

Deze tak van de drogisterij groeide behoorlijk uit en er kwam vanuit het land meer en meer vraag naar deze producten. De Groene Os werd geboren. De Groene Os ging landelijk! En De Groene Os bestaat nog steeds. En hoe! Met respect voor de oude recepten ontwikkelen ze nog steeds nieuwe producten, allemaal op basis van kruiden en voedingssupplementen.

Vanzelfsprekend staan de producten van De Groene Os ook bij Van der Pigge op de plank. Want iedere zichzelf respecterende natuurdrogisterij heeft ook natuurlijke gezondheidsproducten voor dieren in het assortiment. Toch?

Foto: Noord-Hollands Archief