Het blijft een apart verschijnsel dat we al die plantaardige dranken met een melkachtige kleur typeren als melkvervangers. De zuivelindustrie heeft met zijn Joris Driepinter en zijn 3 glazen melk per dag een behoorlijke genetische blauwdruk gemaakt. Die dagelijkse 3 pinten staan mij nog vers op het netvlies, ook al dronk ik geen melk maar karnemelk. Bij het ontbijt en lunch een glas witte benzine. In alle zelfgemaakte toetjes, van de warme vanillevla met vel, lammetjespap, havermoutpap tot de griesmeelpudding voorzag mijn moeder ons gezin van een portie melk.
Dat koemelk(eiwitten) en lactose (melksuiker) door relatief veel mensen niet zo goed verdragen wordt, is inmiddels wel bekend. Als je niet goed tegen zuivel kunt en ervan overtuigd bent dat zuivel onmisbaar is, heb je een probleem. Met als gevolg dat je dit probleem wilt oplossen en op zoek gaat naar vervangers. Net zoals een vleesvervanger de vorm krijgt van een worst of burger, geldt dit ook voor de dranken uit noten en zaden. We willen dubbelgangers. Maar is plantaardige melk goed voor elk?
